Հեքիաթը կարող եք կարդալ այստեղ:
Այս հեքիաթում ասվում է մի կենդանու, հետաքրքիր կենդանու մասին՝ ինչպես է նա ապրում, ինչպես է նա նման մարդուն և այլն: Եվ իրոք, հասկանում ես ծղրիդները մարդկանց շատ նման են, սկսած թվում է թե ծիծաղելի փաստից՝ նրանք մարդկանց պես աշխատասեր են, մաքրասեր են և տուն են շինում, որը մարդկանց տանը նման է, և ավարտված նրանով, որ նրանք նույնպես ունեն մայրական ինստիկտը: Նրանք չտեսնելով մայր և ձագ, մահանալուց առաջ ձվեր են դնում, այնտեղ որտեղ տաք է և նախապես ուտելիք է նրանց համար դրած: Միջագետները չեն կարող բացատրել՝ նրանք ոնց են այդպես մայրություն անում, չտեսնելով իրենց մայրին (ծղրիդ էգերը ձվադրելուց հետո մահանում են), և չունենալով փորձ: Ծղրիդը հետաքրքիր կենդանի է, բայց փոքր: Նա տաք եղանակին երգ է երգում՝ շխշխկացնելով մատերը: Նրան գրեթե անհնարին է բռնել, հնարավոր է միայն ջարդել իր բունը:
Դավիթ Հովհաննիսյանի ուսումնական բլոգ 