Մենք սեպտեմբերի մեկին ընկեր Տաթևի,ընկեր Ստելլաի և ընկեր Նարեկի հետ գնացել էինք Ծաղկունյաց լեռներ՝բարձունքը հաղթահարելու համար։Բարձրունքը հաղթահարելուց առաջ կանգառ արեցինք Հրազդան գետի ափին։
Ահա և նա
Պետք է հասնեինք Մայրավանք,որի ճանապարհը դժվար և մեկ-մեկ նույնիսկ վտանգավոր էր։
Մայրավանքը՝
Մայրավանքը հին վանք էր,որը մեկ-մեկ ու կես տարի առաջ էին վերանորոգել,այսինք,եթե դուք գնայիք այդտեղ մեկ տարի առաջ դուք կտեսնեյիք այս նկարը՝
Ոչ թե՝գեղեցիկ,վերանորոգված և աչքին հաճելի եկեղեցի։
Ամբողջ ճանապարհին մենք հոգնել էինք և շատ ծարավ էինք,և այդպիսի դժվար,բայց հավես ճանապարհից հետո ամենալավ նվերև երևի դա՝սառը աղբյուրի ջուրն է և հանգիստը գեղեցիկ տեսարանով դեպի անտառային սարերը։